Friday 30 July 2010

Review: My Mom's New Boyfriend (2008)

This entry was posted on 7/11/2008 11:00 PM and is filed under DVD Reviews.

http://shareddarkness.com/2008/07/11/my-moms-new-bf-dvd.aspx


I should probably stop mentioning nuts, lest someone get the wrong idea, but My Mom's New Boyfriend is another one of those movies that summons forth ever-surging levels of exasperation, making you first kind of slap and claw at your face in Stooges-esque fashion, and then eventually want to punch its makers in the balls.



The chief offending party here is writer-director George Gallo, writer on Midnight Run and Code Name: The Cleaner, and producer on Senior Skip Day, most recently. For My Mom's New Boyfriend he fashions an idiotic roundelay — part caper flick, part middle-aged romance, part wheel-spinning comedy of familial zaniness. Returning from three years on assignment, FBI field agent Henry Durand (Colin Hanks) finds an unexpected problem — it seems his single mother Marty (Meg Ryan) has undergone a radical physical transformation, losing a bunch of weight and developing a dating life of her own. Now, Henry finds himself fending off midnight serenades from lovelorn Italian chefs and watching helplessly as Marty hops on the back of a college dropout's motorcycle, all of which is enough to almost drive him into therapy. Things get worse, though, when Marty begins dating Tommy (Antonio Banderas), the FBI's number one suspect in an international art theft ring. Now, Henry, with fiancée Emily (Selma Blair) in tow, is forced to spy on his own mother to foil a sophisticated crime.

Seemingly operating under the philosophy that screen wipes somehow in and of themselves translate into entertainment, Gallo trots out slapstick-y, placeholder physical gags (Tommy and Marty meeting through an accident involving a remote-controlled airplane, Henry returning home and not initially recognizing his sunbathing mother) in lieu of anything approaching substantive conversation. Hanks and Blair aren't believable in their jobs, mainly because they're given dialogue that makes them sound like Dawson's Creek extras. Marginal credit is dolled out for actually avoiding the seemingly inevitable scene where Marty doesn't believe her son's eventually laid-bare claims about Tommy, and exclaims, "How dare you!" Yet if Gallo takes the general conceit into less broadly farcical territory than expected (apart from the bit with Enrico Colantoni's spurned lover serially bellowing on the yard outdoors at night, which is just stupid), there's no corresponding depth here. Everything is as one expects it, and even the most air-quote serious conflicts are played pat, sunny and on-the-sleeve by all except Hanks (laboring to convey tight-assedness), which makes the film's third-act plot twist less a revelation than just something else at which to be irked.

Also, the elephant in the room has to be addressed — the Meg Ryan we once knew and loved, the perky gal who effortlessly conveyed the perfect balance of sexiness and cuteness, is long gone, like a turkey in the corn. The plasticized creature that we're left with (above) is an unrecognizable commodity — phony and unnerving, driven by tics and a seemingly crippling lack of self-esteem. The narrative parallels about personal transformation here certainly don't help matters, drawing attention to both her looks and the erosion of her carefree charm. Every act now is seemingly mimeographed and choreographed.

Housed in a regular Amray case, My Mom's New Boyfriend is presented in the viewers' choice of 2.40:1 anamorphic widescreen or 1.33:1 full screen, with matching French and English language Dolby digital 5.1 audio tracks, and optional English, French, Spanish and Chinese subtitles. Apart from previews for Kabluey, Jessica Simpson's Blonde Ambition, The Other Boleyn Girl, Prom Night and The Boondocks (a weird collection, really), the only supplemental bonus features are a 10-minute making-of featurette — in which Gallo compares his movie to a classic screwball comedy starring Cary Grant and Eva Marie Saint, and says that there are "a lot of Blake Edwards bits" in the film — and a clutch of eight deleted scenes running 10 minutes in total, including (sigh) more Colantoni yard-sobbing. For a clip from the film, click here.
D (Movie) C- (Disc)

Αντί δικού μου σχολίου:
Τhe Meg Ryan we once knew and loved, the perky gal who effortlessly conveyed the perfect balance of sexiness and cuteness, is long gone, like a turkey in the corn. The plasticized creature that we're left with (above) is an unrecognizable commodity — phony and unnerving, driven by tics and a seemingly crippling lack of self-esteem. The narrative parallels about personal transformation here certainly don't help matters, drawing attention to both her looks and the erosion of her carefree charm.

Ανάξια λόγου..

Δεν ασχολούμαι καν με τα διάφορα blog που ξεπηδάνε κάθε μέρα και προσπαθούν να μιμηθούν το troktiko!

Από τη στιγμή που οι ίδιοι δεν σέβονται τη μνήμη του Σωκράτη Γκιόλια και την επιθυμία των παιδιών του troktiko να απέχουν, τότε δεν πρόκειται να τους πάρει κανείς στα σοβαρά...

Πόσο μάλλον να τους σεβαστεί για την "προσπάθειά" τους...

Άρχισαν ήδη τα όργανα...

http://www.contra.gr/Soccer/Europe/EuropaLeague/Olympiacos/282952.html

Διαχρονικά ο Ολυμπιακός έχει μια τάση να αμφισβητεί τις δικές του επιλογές στο θέμα προπονητή. Δεν θα πρέπει, λοιπόν, να μας προκαλεί έκπληξη ότι από πολύ νωρίς μπήκε για συζήτηση... ζήτημα Λίνεν.

Ο Λάζαρος Μουρκάκος σχολιάζει.

Φυσικά και δεν τρίζει η καρέκλα του, αλλά αποδείχτηκε αυτό που συζητάγαμε όλοι. Με την πρώτη υποψία λάθους ο Γερμανός θα έμπαινε σε διαδικασία αμφισβήτησης...

Αλλιώς θα μιλάγαμε σήμερα αν ο Ολυμπιακός δεν γύριζε το ματς με την Μακάμπι... Αλλιώς θα μιλάγαμε και αν ο Λίνεν ήταν επιλογή του Μαρινάκη και όχι του Κόκκαλη.

Αν το 0-1 δεν ήταν αποτέλεσμα ημιχρόνου, αλλά αγώνα, ίσως και σήμερα η καρέκλα του Γερμανού να ήταν ηλεκτρική. Αν ήταν επιλογή του Μαρινάκη ο Λίνεν, ίσως και η κίνηση του Γερμανού να ρίξει στο ματς τον Ζαϊρί να χαρακτηριζόταν και χρυσή αλλαγή...Τώρα, όμως, είναι αντίδραση που άργησε να γίνει, ίσως και να ήταν αποτέλεσμα του τραυματισμού του Μιραλάς...

Κακά τα ψέματα, πολλά πράγματα και η κριτική καθοδηγούνται, με την έννοια ότι ο Λίνεν ήταν και είναι εύκολος στόχος. Και για τον τύπο και για τους οπαδούς της ομάδας. Αυτή την στιγμή δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη ότι δυσφορία στο πρόσωπο του Γερμανού τεχνικού υφίσταται και από την διοίκηση. Ισα, ίσα που ο πρόσφατα αναβαθμισμένος Γιάννης Μώραλης και με πολλές αρμοδιότητες, βρέθηκε στα αποδυτήρια μετά το τέλος του αγώνα με την Μακάμπι και προσπάθησε να ανεβάσει την ψυχολογία του Λίνεν με την επισήμανση ότι είναι ακόμα πολύ νωρίς.

Ο Γερμανός τεχνικός έχει καταλάβει ότι κάθε αποτυχία θα μετράει για αυτόν διπλά και είναι φυσιολογικό να αυτοπροστατεύεται. Δεν είχε λογική η χρησιμοποίηση του ανέτοιμου Ρόμενταλ, κάτι που φάνηκε. Βιάζεται ο Λίνεν για να δείξει ότι μπορεί να σταθεί στον πάγκο του Ολυμπιακού και εκεί μπορεί να την πατήσει.

Είναι θέμα της διοίκησης του Ολυμπιακού να περάσει το μήνυμα στον Γερμανό ότι δεν ευθυγραμίζονται οι απόψεις, οι δικές της απόψεις, με την εύκολη δυσμενέστατη κριτική που θα έχει ο Λίνεν στις πρώτες αποτυχίες. Φάνηκαν ορισμένα πράγματα από το πώς διαχειρίστηκε το ματς ο Γερμναός. Ούτε ο Ρόμενταλ είχε θέση στο ματς, ούτε ο Ιμπαγάσα, έστω και για δέκα λεπτά.

Ολα, όμως, αυτά μοιάζουν με λεπτομέρειες, αλλά δεν είναι από την στιγμή που ο Ολυμπιακός διαθέτει ένα προπονητή που δεν ήταν επιλογή του Μαρινάκη. Το ότι τον βρήκε δεν σημαίνει όμως ότι δεν πρέπει να τον στηρίξει. Επειδή όλοι ξέρουμε πώς παίζεται το παιχνίδι αν μια διοίκηση θελήσει να περάσει το μήνυμα και στους δημοσιογράφους ότι ο προπονητής θα προστατευθεί, έχει τον τρόπο να το κάνει.

Ομάδα που χτίζεται από την αρχή είναι ο Ολυμπιακός. Αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να λησμονούμε. Ο,τι καινούργιο υπάρχει στο ρόστερ της ομάδας θέλει χρόνο για να δέσει. Αν υπάρχουν κάποια στοιχεία που πρέπει να προβληματίσουν, από την εικόνα των ερυθρόλευκων στο ματς με την Μακάμπι, είναι οι αργές αντιδράσεις των χαφ, με εξαίρεση τον Ντουντού.

Ακόμα περισσότερο η ψυχολογία του Ντάρμπισαϊρ και του Μήτρογλου. Και οι δυο συμπεριφέρονται ως παίκτες ομάδας που νιώθουν ότι δεν τους πολυγουστάρει ο προπονητής. Είναι ένα θέμα αυτό και αν με την ίδια ψυχοσύνθεση παίζουν και προσεχώς, με την διάθεση δηλαδή να αποδείξουν και όχι να δείξουν, αυτό από μόνο του δεν βοηθάει ούτε τους ίδιους, ούτε την ομάδα.

Θα μπορούσαμε να επισημάνουμε και τις καθυστερημένες αντιδράσεις του Μοντέστο, ιδιαίτερα όταν χρειάστηκε να βγεί πλάγια, αλλά είναι πολύ νωρίς για κρίσεις με σφραγίδα σιγουριάς. Και για τον Γάλλο και για τον Λίνεν. Για όλους. Οτι δεν άρεσε ο Ολυμπιακός, σημαίνει ό,τι ακριβώς και αν μας ικανοποιούσε την Πέμπτη το βράδι στο άδειο Καραϊσκάκη. Απολύτως τίποτα...

Σχόλιο: Πάλι καλά που υπάρχουν και μερικές ψύχραιμες απόψεις, σαν την παραπάνω του Λάζαρου Μουρκάκου. Γιατί δυστυχώς οι περισσότεροι που καλύπτουν ρεπορτάζ Ολυμπιακού δεν είναι απλά άσχετοι, αλλά και επικίνδυνοι! Αν είναι ποτέ δυνατόν να κριθεί ο Λίνεν από το χθεσινό παιχνίδι και μόνο..

Tuesday 27 July 2010

Ελλάδα ή εξωτερικό: Έρευνα

Από το Καριέρα

Προτιμούν να μείνουν άνεργοι παρά να φύγουν εκτός Αθηνών

Μίνα Μπαγιώτα

Διστακτικοί εμφανίζονται οι περισσότεροι Έλληνες να μετακινηθούν για επαγγελματικούς λόγους εκτός Ελλάδας ακόμη και εκτός Αττικής στην περίπτωση που χάσουν τη δουλειά τους, σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έρευνας της People for Business με θέμα «Κινητικότητα στην αγορά εργασίας εν μέσω κρίσης - Πόσο εύκολα μετακινούνται τα στελέχη εκτός Αττικής και εκτός Ελλάδας», που πραγματοποιήθηκε το χρονικό διάστημα από 1 Απριλίου έως 31 Μαΐου 2010 σε αντιπροσωπευτικό δείγμα 462 στελεχών. Στόχος της έρευνας, ήταν να διαπιστωθούν οι παράγοντες που επηρεάζουν την απόφασή των στελεχών να μετακινηθούν για επαγγελματικούς λόγους εκτός μεγάλων αστικών κέντρων ή στο εξωτερικό και κατά πόσο επιθυμούν αυτού του είδους τις μετακινήσεις.

Το 51,2% των εργαζομένων που συμμετείχε στην έρευνα της People for Business δήλωσε ότι αν η θέση του στη εταιρία καταργούνταν θα αναζητούσε δουλειά σε άλλη επιχείρηση εντός Αττικής και μόνο το 48,8% θα προτιμούσε να παραμείνει στην εταιρία του και να εργαστεί εκτός Αττικής.

Μόνο στην περίπτωση που έμενε εκτός αγοράς εργασίας το μεγαλύτερο ποσοστό των στελεχών θα αποφάσιζε άμεσα να μετακινηθεί στην ελληνική περιφέρεια αν του προτείνονταν μία θέση. Συγκεκριμένα, το 60,5% θα αποδεχόταν χωρίς δεύτερη σκέψη μια θέση εργασίας, εκτός Αττικής, ενώ εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι το υπόλοιπο 39,5% θα προτιμούσε να μείνει στην ανεργία μέχρι και ένα χρόνο, προκειμένου να βρει εργασία στην Αττική.

Βασικά κίνητρα ωστόσο για όσους επέλεγαν να εγκαταλείψουν την Αθήνα και να εργαστούν σε κάποιο άλλο μικρότερο αστικό κέντρο της Ελλάδας, είναι οι αποδοχές και μία καλύτερη θέση. Ειδικότερα, το 27,9% θα έλεγε ναι στη μετακίνηση εντός της ελληνικής περιφέρειας αν του προτείνανε βελτιωμένες αποδοχές ή μία καλύτερη θέση σε άλλη εταιρία. Το 23,3% θα μετακινούνταν γιατί δεν θα είχε δουλειά και το 20,9% γιατί θα έπαιρνε προαγωγή στην εταιρεία εργοδότη.

«Οι περισσότεροι εργαζόμενοι αναζητούν τη σταθερότητα και δυσκολεύονται να αλλάξουν τον τρόπο ζωής τους, άρα και να μετακινηθούν εκτός Αττικής. Όσο για τα κίνητρα που θα τους οδηγούσαν να επιλέξουν μία θέση στην ελληνική περιφέρεια ιδιαίτερα στην εποχή μας εν μέσω οικονομικής κρίσης που, λόγω περικοπών, έχουν μειωθεί σημαντικά οι αμοιβές και οι υψηλόβαθμες θέσεις είναι λογικό να υπερισχύουν το πακέτο αποδοχών που θα λάβουν και η καλύτερη θέση σε μία επιχείρηση, έστω και αν αυτή είναι εκτός Αττικής. Βέβαια όλοι αυτοί οι παράγοντες και τα κίνητρα μεταβάλλονται με βάση την ηλικία κάθε στελέχους», επισημαίνει η κ. Ρεβέκκα Πιτσίκα Γενική Διευθύντρια της People for Business.

Στην απόφασή τους να μετακινηθούν οι παράγοντες που θα έπαιζαν καθοριστικό ρόλο εκτός από το πακέτο αποδοχών θα ήταν κυρίως οι προοπτικές εξέλιξης για την καριέρας τους και η εργασία της/του συζύγου. Το 34,9% των στελεχών που συμμετείχε στην έρευνα δήλωσε ότι θα εγκατέλειπε την Αθήνα αν η θέση που του προτείνονταν του εξασφάλιζε καλύτερες προοπτικές καριέρας, το 34,8% αν υπήρχε δυνατότητα εργασίας της/του συζύγου, το 25,6% αν ο εργοδότης κάλυπτε τα έξοδα διαμονής, το 6,9% αν υπήρχε διασφάλιση επιστροφής στο μόνιμο τόπο κατοικίας σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, το 4,6% αν υπήρχε συχνότητα κάλυψης μεταφορικών για την μόνιμη κατοικία του και το 2,3% αν καλύπτονταν τα έξοδα εκπαίδευσης των παιδιών του.

Μετακίνηση στο εξωτερικό

Με ακόμη μεγαλύτερη δυσκολία θα έβλεπαν τα στελέχη τη μετακίνησή τους εκτός Ελλάδας. Στην ερώτηση αν θα δεχόταν την ίδια θέση και με τις ίδιες αποδοχές στο εξωτερικό ή στην Ελλάδα, η πλειοψηφία των ερωτηθέντων 67,44% θα προτιμούσε να εργαστεί στην ελληνική επικράτεια. Ενώ, όσοι επέλεγαν να μετακινηθούν για επαγγελματικούς λόγους στο εξωτερικό θα προτιμούσαν κυρίως χώρες της Δυτικής Ευρώπης, δηλώνοντας μ' αυτό τον τρόπο ότι με μεγάλη δυσκολία θα άλλαζαν το τρόπο ζωής τους. Ειδικότερα, δημοφιλής προορισμός είναι οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης, τις οποίες θα διάλεγε ως πρώτη επιλογή το 27,9% και ως δεύτερη επιλογή το 34,88% των ερωτηθέντων.

Επόμενος προορισμός στις προτιμήσεις των στελεχών οι ΗΠΑ, τις οποίες θα επέλεγε ως πρώτη επιλογή το 6,97% και ως δεύτερη επιλογή το 18,6%. Μικρότερο ποσοστό, 3,7%, θα αποφάσιζε να μετακινηθεί στην Ασία (πρώτη επιλογή) και μόλις το 2,32% θα δεχόταν μία θέση εργασίας στη Μέση Ανατολή (πρώτη επιλογή).

Ενώ, τα Βαλκάνια (23,25%), η Ανατολική Ευρώπη (4,6%) και η Βόρειος Αφρική (2,32%), που τα τελευταία χρόνια αποτελούσαν για τους Έλληνες δημοφιλείς προορισμούς, εντάσσονται στη λίστα των προτιμήσεων μόνο ως δεύτερη επιλογή.

Τελευταία Ενημέρωση: 23/07/2010 - 4:03 AM

Sunday 25 July 2010

Sarotiko: "Ο Σωκράτης κι εγώ"

Sarotiko: "Ο Σωκράτης κι εγώ"

(Αυτό είναι το γράμμα του επι χρόνια στενού συνεργάτη του Σωκράτη Γκιόλια, Μάνου Κακλαμάνου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Πρώτο Θέμα".)

"Ακούω την εκπομπή μας, ρε Σωκράτη. Την επανάληψη το βράδυ (που είναι πάντα καλύτερη). Ακούω το παιδί μας που δεν πρόλαβε να γίνει ενός έτους. Κάθομαι να σου γράψω με χαρτί και στιλό γιατί δουλεύαμε μαζί από τότε που...

...γέμιζες δεκάδες σελίδες καθημερινά χειρόγραφα.

Και μια εποχή μετά αγόρασες τον πρώτο σου υπολογιστή και δεν σταμάτησες να γράφεις κι εκεί. Και δεν σταμάτησες ποτέ. Και τι κατάλαβες; Αυτό με ρώτησε και ο Βασίλης. Σκεπτόμενος την έγκυο αδελφή του που άφηνες πίσω, με ρώτησε: "Αξίζει;" και εκείνη τη στιγμή μου έδειχνε... εσένα νεκρό. Και τότε συνειδητοποίησα πόσα πράγματα δεν ξέρω για σένα. Ακόμη και τη γυναίκα σου την Αδαμαντία την.. είχα δει μόνο μια φορά ως νύφη. Τη δεύτερη φορά την είδα χήρα.

Ρε Σωκράτη, διάβασες ότι μια δημοσιογράφος της κρατικής τηλεόρασης, όταν έμαθε ότι εκτελέστηκες, διερωτήθηκε μέσα της: "Μα, ποιος μ... τον έκανε ήρωα;". Φυσικά θα της απαντήσω της κυρίας, όμως άλλο σου έλεγα. Η ίδια λοιπόν προβληματίστηκε στο κείμενό της για το αν τελικά είσαι "ένας από εμάς"... και στο τέλος σου έκανε την τιμή να σε συμπεριλάβει στη νομεγκλατούρα τους. "Από εμάς" πάει να πει από τους δημοσιογράφους.

Και άκου, Σωκράτη, δημοσιογράφος είναι και αυτός που αποκαλύπτει παραδικαστικό, παράνομο τσόγο, κύκλωμα αστυνομικών, μεγαλοαπατεώνων, ναρκωτικών, μαστροπίας, χρηματισμούς και σκάνδαλα υπουργών (θυμάσαι πόσο τις γουστάραμε αυτές τις θεματάτρες;), δημοσιογράφος είναι και αυτός που -από τότε που θυμόμαστε- παρουσιάζει εκπομπές.

Μια πρωινή εκπομπή, μια βραδινή, ένα talk show, άντε και καμιά Eurovision.
Δημοσιογράφος είναι και αυτός που ψάχνεις και συγκρούεται.
Δημοσιογράφος είναι και αυτός που πρέπει να χαμογελάει σ' όλους.
Μωρέ δεν πάτε να ....; (Αλλά δεν βρίζουμε ποτέ μπροστά στον Σωκράτη.)
Λοιπόν, ξέρεις τι πιστεύω; Μάλλον θα την πείραξε το θέμα συμβόλαια στην ΕΡΤ. Και άκου, Σωκράτη, ένας άλλος δημοσιογράφος συμπέρανε από τον θάνατό σου ότι "θα έπρεπε να προσέχουμε τι λέμε και τι γράφουμε". Πού να καταλάβουν αυτοί τι σημαίνει "να παίζεις τα πάντα;"

Σσσσσσσσσσσς, Σωκράτη, αυτοί δεν πήραν μυρωδιά. Ναι, από τότε που έφυγες όλα αυτά. Όχι, δεν κάνω λάθος. Ρώτα τους. Μωρές, κάνα, δυο μηνάκια στο γραφείο και θα στρώνανε... αλλά θα έρθουν τώρα να σου πουν -και με το δίκιο τους- "και γιατί να κάνω αποκαλύψεις; Για να με σκοτώσουνε σαν τον Γκιόλια;". Να το... Πώς τα κατάφερες, ρε φίλε, να αφήσεις το όνομά σου στην Ιστορία; Τι κόλπο είναι πάλι αυτό; Εντάξει, ήσουν ιδιόμορφη περίπτωση ανθρώπου αλλά τόσο πιά;

Το κατάφερες κι αυτό. Σε παραδέχομαι. "Αύριο τι θα παίξουμε;". Να, ρε Σωκράτη, και αυτή την επιστολή τη γράφω με απλά λόγια για "να καταλάβει ο κόσμος". Ακόμη και "η γιαγιά στην Αλεξανδρούπολη" (με είχες πρήξει μ' αυτή τη γιαγιά στην Αλεξανδρούπολη). "Να καταλαβαίνει ο κόσμος" και "να καταλαβαίνει ο κόσμος". Μωρέ, καταλαβαίνει ο κόσμος.

Όχι, ρε Σωκράτη, και αύριο στο γραφείο. να πάρουμε και κάνα ρεπό. Α, θα έρθεις κι εσύ. Κι εμείς πότε θα ζήσουμε; Α, έχουμε καιρό (Σ' έχω ικανό να μου το έλεγες και τώρα αυτό.) Ρε Σωκράτη, ξέρεις που καταλήγω; Οτι πάλι έιτούργησες σαν αρχισυντάκτης. Έβαλες τη γραμμή και μας είπες: "Να σας δω. Ποιος συνεχίζεις και ποιος κωλώνει. Ποιος είναι μάγκας και ποιος θα αρχίσει να σκέφτεται καλύτερα το τι λέει και το τι γράφει". Βγάλε αυτόυς που θα ηρεμήσουν, βγάλε και αυτόυς που θα το ξανασκεφτούν.

Μείναμε κάποιες χιλιάδες που δεν έχουμε να σκεφτούμε τίποτα. Γιατί μάθαμε από εσένα και τον κάθε αντίστοιχο Σωκράτη τον βασικό κανόνα: "Πρέπει να το μάθει ο κόσμος".
Μάθε λοιπόν, κόσμε, ότι έχασα έναν φίλο. Οταν πρωτοσυνατηθήκαμε, δεν με χώνεψε και δεν τον χώνεψα. Όσο περνούσε ο καιρός, μάλιστα, καταλάβαινα ότι διαφέρουμε σε πολλά. Και ο καιρός πέρασε κι άλλο και βρήκαμε τον κώδικα επικοινωνίας που ψάχναμε. Και ήταν τόσο απλός τελικά... Πάντα με τον λαό. Χτυπάμε πάντα τους μεγάλους και τους δυνατούς.

Και αυτός ο κώδικας επικοινωνίας έγινε βιοθεωρία και τρόπος σκέψης.
και ενώ ήμασταν διαφορετικοί χαρακτήρες, ποτέ δεν διαφωνούσαμε στη δουλειά. Σχεδός για κανένα θέμα. Τρομερός δεν είναι;

Δεν είναι ωραίο πράγμα να σου αρέσει η δουλειά σου; Και του Σωκράτη του άρεσε, παθιαζόταν, πείσμωνε. Και αυτό τον γέμιζε ζωή.

Και μετά πήγαινε στο σπίτι του που τον περίμεναν η γυναίκα του και το παιδάκι του.
Ο Σωκράτης ήταν ευτυχισμένος άνθρωπος... Και είχε έναν τρόπο να σε παρασύρει σ' αυτό. Δεν απαιτώ την μοναδικότητα του πρωταγωνιστή μου. Ο καθένας έχει τον δικό του σωκράτη που σέβεται και εμπιστεύεται και ξέρει ότι δεν θα τον πουλήσει ποτέ. Απλά τον δικό μου τον σκοτώσανε.

Σ' αυτούς που δεν θέλω να αναφερθώ καθόλου. Όυτε μια λέξη χαμένη γι' αυτούς. Για τον
Σωκράτη θα ήθελα κάτι ακόμη. Να του ζητήσω συγγνώμη. Ξέρω ότι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο σε μένα, εκείνος θα αναστάτωνε το σύμπαν με τις φωνές του και εγώ δεν βρήκα το κουράγιο να βγω ούτ σ' ένα δελτίο να πω μια κουβέντα γι' αυτόν.

Φοβήθηκα ότι θα με πάρουν τα κλάματα... όπως τώρα.
Και δεν είναι ώρα για κλάματα. Είναι ώρα για επίθεση. Έχουμε στιλό και μικρόφωνα. Και αυτά είναι βαρύτερος οπλισμός από 17 σφαίρες.
Συγγνώμη, Σωκράτη, που δεν κάναμε περισσότερα.
Που δεν αποκαλύψαμε κι άλλα.
Που δεν ξηλώσμαε κι άλλους.
Που δεν φωνάξαμε ακόμη περισσότερο.
Συγγνώμη, φίλε. που δεν σε γνώρισα καλύτερα.
Σε πίστεψα ότι έχουμε ακόμη καιρό μπροστά μας. Αλλά ήσουν μόνο 37 χρονών.
Μπορώ να σου κάνω κάτι που θα σου αρέσει. Όταν μεγαλώσουν τα παιδάκια σου, θα τους περιγράψω το πόσο ωραίος τύπος ήταν ο πατέρας τους.
Θα τους αρέσει, Σωκράτη.
Γεια σου, ρε Γκιόλια...
(Μην αργήσεις στην εκπομπή τη Δευτέρα!)"

Εξωτερικό ή Ελλάδα

http://themos.blogspot.com/2010/07/blog-post.html#links

Μέχρι και το Μάρτιο που ήμουν στο εξωτερικό για 7 χρόνια, πολλοί από εμάς τους "έξω" συζητάγαμε για την επιστροφή στην Ελλάδα.

Γνωρίζοντας τα μειονεκτήματα (λίγα χρήματα, αναξιοκρατία, διαφορά, λίγες ευκαιρίες, ακρίβεια κτλ) και τα πλεονεκτήματα (καλοκαίρι, χαλαρή δουλειά, κοντά σε οικογένεια, φτηνά σπίτια κτλ) πολλοί επιστρέψαμε. Δύσκολη βλέπετε η ξενιτιά.

Τους τελευταίους 4 μήνες που είμαι στην Ελλάδα, πάρα πολλοί, και ειδικά φίλοι της ηλικίας μου (~30), που δεν το τολμήσανε όταν το έκανα εγώ στα 22, σκέφτονται αν πρέπει να πάνε έξω τώρα. Ειδικά από άτομα που έχουν ελάχιστη επαφή με το εξωτερικό.

Υπάρχει επίσης μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων που γκρινιάζει. Για τα λεφτά, για τη ζωή, για την κίνηση, για το κράτος, κτλ. Μερικοί από αυτούς ανήκουν και στην παραπάνω κατηγορία που σκέφτονται να πάνε έξω.

Οπότε είπα να μαζέψω εδώ μερικές από τις συμβουλές που τους προτείνω κατά καιρούς, ως και πιο έμπειρος έχοντας ζήσει και πληρώσει φόρους σε 2 χώρες του εξωτερικού (Αγγλία & Αμερική).

- Δεν υπάρχει σωστή και λάθος λύση. Στον καθένα ταιριάζει άλλος τρόπος ζωής.

- Υπάρχει ένας απλός λόγος που οι έξω θέλουν να γυρίσουν και οι μέσα να φύγουν: "The grass is always greener on the other side of the fence" που λένε και οι Αμερικάνοι. Το μυαλό τείνει να προσέχει τα πράγματα που το ενοχλούν και άρα η αλλαγή θεωρείται by default πιο ενδιαφέρουσα λύση - δεν φταίμε εμείς για αυτό, είναι θέμα επιβίωσης όπως ορίζει ο Δαρβίνος.

- Για μένα δεν υπάρχει νόημα στο να γκρινιάζει κάποιος. Αν δε σου αρέσει κάτι, δοκιμάζεις να το αλλάξεις. Αν δεν νομίζεις ότι αλλάζει, και δε σου αρέσει η ζωή εδώ, be my guest και πήγαινε έξω. Αλλά η σκέτη γκρίνια χωρίς πράξεις, απλώς δεν αλλάζει τίποτα!

- "Μα είμαι πια 30, έχω υποχρεώσεις κτλ". Η δυσκολία της αλλαγής είναι στο μεγαλύτερο μέρος της ψευδαίσθηση, απόρροια της ελληνικής νοοτροπίας του δημοσίου όπου έχεις μια δουλειά και δε το κουνάς ποτέ από εκεί. Στο εξωτερικό ο κόσμος μετακομίζει πολύ συχνότερα, αλλάζοντας συνεχώς δουλειές, σπίτια, παρέες, συνήθειες. (Εγώ: 5 σπίτια σε 7 χρόνια).

- "Μα είμαι κοντά στα 40 και έχω ήδη αγοράσει σπίτι και έχω 2 παιδιά, πώς να τα παρατήσω όλα να πάω έξω?" Ακριβώς - άρα έχεις ήδη κάνει την επιλογή που πιστεύεις ότι είναι καλύτερη για σένα, να μείνεις στην Ελλάδα. Οπότε προς τι η γκρίνια?

- Στο παραπάνω παράδειγμα η επιλογή Ελλάδας ίσως είναι σωστή: Αυτός που έχει πχ σπίτι από τους γονείς και τα πεθερικά μπορεί να προσέχουν τα παιδιά στην Ελλάδα, θα πλήρωνε αν έμενε στο Λονδίνο £2,000 για καλό daycare/nursery για τα παιδιά (διότι θα πρέπει να δουλεύει) και άλλα τόσα για ενοίκιο. Επομένως ακόμα και £6,000 καθαρά να βγάζει το μήνα (£100Κ+ το χρόνο μισθό) ίσως να ζει μόνο οριακά καλύτερα από ότι σαν δημόσιος υπάλληλος στην Ελλάδα.

- Το μεγαλύτερο λάθος (misconception) αυτών που θέλουν να πάνε έξω είναι πως πιστεύουν ότι πηγαίνοντας έξω, θα αλλάξουν μόνο τα πράγματα που εκείνοι θέλουν να αλλάξουν. Μέγα σφάλμα - αλλάζουν σχεδόν τα πάντα, και είναι λίγο hit or miss αν θα σου αρέσει το νέο περιβάλλον ή όχι.

- Παράδειγμα: Φίλος στο LA έμαθε ότι ο πατέρας του μπήκε στο νοσοκομείο. Πήρε το πρώτο αεροπλάνο για Αθήνα αλλά ο πατέρας του πέθανε όσο ήταν στον αέρα (20+ ώρες ταξίδι) και δεν τον πρόλαβε. Τέτοια ενδεχόμενα δεν τα σκέφτεσαι όταν ξεκινάς για να μετακομίσεις στο εξωτερικό, αλλά σε βρίσκουν αργά ή γρήγορα.

- Πριν από 10-20 χρόνια, θα δεχόμουν ότι υπήρχαν πρακτικές δυσκολίες να βρει κανείς δουλειά έξω, χωρίς ίντερνετ γαρ. Σήμερα όμως όλες οι μεγάλες (και ειδικά οι μικρές...) εταιρίες και πανεπιστήμια προβάλλουν τις θέσεις στα sites τους, και είναι πολύ εύκολο να ανεβάσεις ένα CV για να δεις τι ψάρια πιάνεις.

- Έχει νόημα να πας έξω (και ειδικά Αμερική) όταν νομίζεις ότι είσαι πολύ καλός σε κάτι, σου αρέσει, και είσαι διατεθειμένος να αφιερώσεις τη ζωή σου και να κάνεις θυσίες και αυτό. Γιατί εκεί θα σε αναγνωρίσουν, θα σε αναδείξουν, και θα πληρωθείς καλά για κάτι που σου αρέσει.

- Αλλά αυτό θα έρθει με το τίμημα της πολύ δουλειάς, με μειωμένο ελεύθερο χρόνο, πολύ άγχος, 10 μέρες διακοπών το χρόνο στις ΗΠΑ (άρα μία εβδομάδα τα Χριστούγεννα και μία το καλοκαίρι και that's it), και κοινωνική απομόνωση σε μικρό ή μεγάλο βαθμό (αναμενόμενο όταν πας σε νέο περιβάλλον).

- Από την άλλη αν η λογική σου είναι "θέλω να δουλεύω, αλλά φυσιολογικές ώρες και να μπορώ να χαλαρώνω συχνά" τότε καλύτερα στην Ελλάδα. Θα είσαι κοντά με οικογένεια και φίλους, αλλά θα πρέπει να έχεις ελάχιστες απαιτήσεις εργασιακά.

- Αυτό δε σημαίνει ότι όσοι μένουν Ελλάδα είναι χαμένοι και όσοι πάνε έξω γίνονται φοβεροί - απλώς αυξάνουν οι πιθανότητες.

- Δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι δραματικά στην Ελλάδα μέσα σε 5-10-20 χρόνια. Τα προβλήματα της Ελλάδας είναι κατά βάση προβλήματα νοοτροπίας, και τα πράγματα που θέλουν αλλαγή νοοτροπίας γίνονται πολύ αργά και σταδιακά, από γενιά σε γενιά. Οπότε είναι αρκετά ασφαλές ότι αν πας έξω για μερικά χρονάκια δε θα χάσεις και πολλά πράγματα μέχρι να επιστρέψεις.

Σχόλιο: Ένα εξαιρετικό άρθρο από τον Θάνο. Ειδικά το bolded κομμάτι ας το διαβάσουν ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ όσοι απλά... γκρινιάζουν, χωρίς όρεξη ή διάθεση να κάνουν κάτι για να αλλάξουν αυτά που τους ενοχλούν. Μια απόφαση είναι το εξωτερικό (ούτε σωστή ούτε λάθος), όποιος πραγματικά το θέλει, ας το κάνει, αλλιώς... σιωπή!

Ολυμπιακός καλεί Πρίντεζη!  -   SPORT 24

Ολυμπιακός καλεί Πρίντεζη! - SPORT 24

Ο Ολυμπιακός αναζητά ενίσχυση στις θέσεις μέσα στη ρακέτα. Όχι μόνο σε αυτή του σέντερ, αλλά και αυτή του πάουερ φόργουορντ. Υπ' αυτή την έννοια ενδεχόμενη επιστροφή του Γιώργου Πρίντεζη δεν στερείται λογικής με βάση το μεταγραφικό πλάνο του Ντούσαν Ίβκοβιτς. Κι ίσως γι' αυτό στην Ισπανία έχει αρχίσει η σχετική κουβέντα. Η ισπανική εφημερίδα Opinion de Malaga επικαλείται φήμες της τελευταίας στιγμής και κάνει λόγο για ενδιαφέρον του Ολυμπιακού να φέρει πίσω στον Πειραιά τον διεθνή φόργουορντ.

Το ζήτημα, βεβαίως, είναι αν ο Ολυμπιακός ενδιαφέρεται ή αν το δημοσίευμα εκπορεύεται από φήμες, που στην ουσία εκφράζουν την επιθυμία της Μάλαγα να ξεφορτωθεί τον παίκτη. Θα φανεί τις επόμενες ώρες. Πάντως ο Πρίντεζης είναι μια καλή λύση για τη φροντ λάιν του Ολυμπιακού, όχι μόνο λόγω της αξίας και του δεδομένου "ερυθρόλευκου" παρελθόντος του, αλλά και επειδή είναι Έλληνας και δεν θα πιάσει θέση ξένου στο ρόστερ του Ολυμπιακού.

Σχόλιο: Ας ελπίσουμε όλοι προς πρόκειται απλά για καλοκαιρινές (μετεγγραφικές) φήμες.. Συμφωνώ πως είναι μια σχετικά καλή και φτηνή λύση, αλλά... 10 Nielsen και 10 Πριντεζίδες δεν κάνουν ούτε το ένα δαχτυλάκι του Kleiza και καλά θα κάνουν οι Αγγελόπουλοι να αφήσουν τα... μπαλώματα και να επικεντρωθούν σε παίκτες αξίας!! 7 εκατομμύρια γλύτωσαν απ' το φετινό συμβόλαιο του Childress και άλλα 2.5 από το συμβόλαιο του Kleiza - είναι αστείο να διαβάζουμε για λύσεις Πρίντεζη ή για διάθεση να ρίξουμε το κασέ του... Σοφοκλή κάτω από το 1 εκατομμύριο! Μεγάλος προπονητής ο Duda, αλλά μάγος δεν είναι...

Ετοιμάζεται για Σάλκε ο Ραούλ  -   SPORT 24

Ετοιμάζεται για Σάλκε ο Ραούλ - SPORT 24

Ο 33χρονος επιθετικός που έχει πετύχει 323 γκολ σε πάνω από 700 συμμετοχές αποτελώντας τη "σημαία" της "Βασίλισσας" θα αλλάξει σταθμό στην καριέρα του. Μάλιστα ο Ισπανός φορ αναμένεται να εγκαταλείψει την Μαδρίτη με ελεύθερη μεταγραφή καθώς δεν βρίσκεται στα πλάνα του Ζοσέ Μουρίνιο για την νέα σεζόν.

Ήδη πληροφορίες ανέφεραν ότι ο Ραούλ έχει συμφωνήσει για διετές συμβόλαιο με τη Σάλκε που θα συμμετέχει στο Τσάμπιονς Λιγκ της επόμενης περιόδου.

Ο προπονητής της γερμανικής ομάδας, Φέλιξ Μάγκατ "βλέπει" στο πρόσωπο του Ισπανού φορ τον ιδανικό αντικαταστάτη του Κέβιν Κουράνι. Μάλιστα προανήγγειλε για την νέα εβδομάδα τις επίσημες ανακοινώσεις λέγοντας:"Φαίνεται πολύ πιθανό ότι ο Ραούλ θα παρουσιαστεί την επόμενη εβδομάδα".

Σχόλιο: Ο Σπανούλης δεν είναι παίκτης-σημαία! Ο Σοφοκλής δεν είναι παίκτης σημαία! Ο Beckham όταν έφυγε από την ManUnited δεν ήταν παίκτης-σημαία, ούτε ο Zidane όταν άφησε την Juventus για την Real. Ο Raul όμως είναι ΠΑΙΚΤΗΣ-ΣΗΜΑΙΑ και η αποχώρησή του από την Real είναι ένα ΞΕΚΑΘΑΡΟ δείγμα του πόσο επαγγελματικός είναι πλέον ο αθλητισμός στις μέρες μας!

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ ΤΗΣ ΜΠΛΟΓΚΟΣΦΑΙΡΑΣ...

Ρεπορτάζ : Λίνα Γιάνναρου
(από την Καθημερινή της Κυριακής)

Η Ρίκα Βαγιάννη είναι γνωστή σε όλους. Μετά τον θάνατο του Σωκράτη Γκιόλια, έγραψε ένα άρθρο στο protagon. gr, στο οποίο ανέπτυσσε την άποψη ότι το είδος της δημοσιογραφίας που εκπροσωπούσε ο εκλιπών δεν είναι... δημοσιογραφία. Οπως ήταν αναμενόμενο, το άρθρο της ξεσήκωσε θύελλα σχολίων στην ιστοσελίδα, κυρίως επαινετικών για το θάρρος της να πάει ενάντια στο ρεύμα των. ημερών. Προκάλεσε όμως και την «απάντηση» του troktiko. Και τι απάντηση...

Μπορεί να μη μεταφέρονται τα όσα «έσουραν» στη γνωστή δημοσιογράφο, όμως, όσοι θέλουν μπορούν να βάλουν τη φαντασία τους να δουλέψει, καθώς το ύφος είναι ιδιαίτερο. Αυτός, άλλωστε, είναι κι ένας από τους λόγους για τους οποίους το troktiko είναι το πιο δημοφιλές ιστολόγιο σήμερα στην Ελλάδα. Αρκετά μαζικό ώστε να χωράει τα πάντα και τους πάντες, αλλά ταυτόχρονα τόσο «κλειστό» ώστε να «συλλέγει» εχθρούς. Σκληρό σαν μια μικρή επαρχιακή κοινωνία, που υψώνει τα λάβαρα του πατριωτισμού και της παράδοσης, τόσο αναξιόπιστο αλλά και τόσο οικείο μαζί όσο το καφενείο της γειτονιάς, κουτσομπολίστικο αλλά ταυτόχρονα αποκαλυπτικό και χειμαρρώδες: ένα πρακτορείο ειδήσεων των βαθύτερων ενστίκτων μας. To οποίο κατά καιρούς εξαπέλυε «επιθέσεις» εναντίον συγκεκριμένων προσώπων, με αδιευκρίνιστα κίνητρα, γεγονός που δημιουργούσε ερωτήματα για τις σκοπιμότητες που εξυπηρετούσε.

Αλλά πώς -και γιατί- φτάσαμε ώς εδώ; Πώς έγινε και πριν από λίγους μήνες η δασκάλα του μικρού Αντωνάκη στα Πατήσια είπε στους μαθητές της «έτσι είναι, το έγραψε το troktiko»;

Εως τα τέλη του 2006, τα μπλογκ ήταν περισσότερο πειραματικά εργαστήρια για ανθρώπους της επικοινωνίας, των media και του λογισμικού, περισσότερο προσωπικά ημερολόγια (σταρ της εποχής είναι η χρονογράφος Ψιλικατζού), παρά εργαλεία πολιτικής παρέμβασης. Ωστόσο, εκείνη την εποχή, την ελληνική μπλογκόσφαιρα είχαν απασχολήσει έντονα δύο υποθέσεις: το κλείσιμο του monitor, του μεγαλύτερου blog aggregator με αφορμή την καταγγελία μιας μπλόγκερ, αλλά και η... σύλληψη του ιδιοκτήτη του ιστοχώρου blogme. gr Αντώνη Τσιπρόπουλου επειδή αναδημοσίευσε συκοφαντικά σχόλια άλλου μπλόγκερ για τον Δημοσθένη Λιακόπουλο (η υπόθεση ακόμα εκκρεμεί). «Ηταν η πρώτη φορά που αντιμετωπίστηκε το πρόβλημα της ογκώδους και ανεξέλεγκτης ροής πληροφοριών, καθώς και η αδυναμία ταυτοποίησης και ελέγχου των πηγών των συκοφαντικών σχολίων», λέει στην «Κ» ο δημοσιογράφος και μπλόγκερ Ματθαίος Τσιμιτάκης (tsimitakis. wordpress. com).

Κομβικά σημεία επίσης που αποκάλυψαν τη δυναμική του νέου αυτού μέσου ήταν η υπόθεση της Αμαλίας Καλυβίνου και όλο το 2007 (πυρκαγιές, συγκέντρωση στο Σύνταγμα κ. ο. κ.).

Ο προπομπός

Η «κίτρινη» ηλεκτρονική δημοσιογραφία αναπτύχθηκε πάνω σε αυτό το έδαφος. Το troktiko δημιουργήθηκε πριν από περίπου τρία χρόνια. Το έδαφος είχε προλειάνει το γνωστό σε όλους press-gr, ο προπομπός των «αποκαλυπτικών» μπλογκ, που ωστόσο ήταν αρκετά εσωτερικής, δηλαδή μιντιακής, κατανάλωσης. Επίσης ανώνυμο, το press-gr δημοσίευε σκάνδαλα και σκανδαλάκια, τους ψιθύρους των δημοσιογραφικών γραφείων που, παρ' ότι γοητευτικοί, δεν μπορούσαν να δημοσιευθούν στα «συμβατικά» Mέσα, καθώς δεν μπορούσαν να διασταυρωθούν. «Διακηρύξαμε τότε ότι σε μια δημοκρατική επικοινωνία της ανοχής, δεν καταστέλλεις τους κίτρινους δημοσιογράφους, αλλά τους καθιστάς εκτός θέματος κι εκτός κουλτούρας. Επισημάναμε δε από τότε ακόμα ότι τα προβλήματα των κίτρινων blogs είναι προβλήματα της επαγγελματικής δημοσιογραφίας που μεταφέρονται στο νέο πεδίο και όχι το ανάποδο», λέει ο κ. Τσιμιτάκης. Με την υπόθεση press-gr, τα μπλογκ έγιναν γνωστά στο πανελλήνιο. Η αναγνωσιμότητά τους πήρε μεγάλη ώθηση, σχεδόν ηρωοποιήθηκαν. Τότε έλαμψε το αστέρι του troktiko, που πολύ γρήγορα βρέθηκε μέσα στα πρώτα δέκα σε επισκεψιμότητα ελληνικά sites...

Ανοιχτά μέτωπα και ακόρεστη διάθεση για καβγά

Το μυστικό της επιτυχίας του troktiko ήταν ότι ανοίχτηκε στους αναγνώστες του, δημοσιεύοντας άκριτα κάθε σχόλιο και καταγγελία τους - τα περισσότερα, φυσικά, ανώνυμα. Ο «ανώνυμος σχολιαστής» του troktiko απέκτησε υπόσταση, βήμα, αλλά έχασε το φρένο. Το γεγονός ότι ο Σωκράτης Γκιόλιας ήταν πίσω από το εγχείρημα ήταν κοινό μυστικό για πολλούς, χαρακτηριστικό είναι, ωστόσο, ότι ακόμη και μετά τον τραγικό θάνατό του, ανέβηκε στο σάιτ ποστ που... διέψευδε την εμπλοκή του δημοσιογράφου, για να δημοσιευθεί στη συνέχεια άλλο που παραδεχόταν ότι «το όραμα και η ιδέα του troktiko ήταν του Σωκράτη Γκιόλια». «Και όλοι εμείς -συνέχιζαν- πορευτήκαμε με τούτη την ιδέα, ενός ανεξάρτητου μπλογκ που θα μπορούσε να είναι η φωνή όλων σας». Παρ' ότι το «ιδιοκτησιακό» τοπίο του troktiko παρέμενε θολό και τα ονόματα που κρύβονταν πίσω από τους διαχειριστές του κυκλοφορούσαν μόνον ως φήμες, το μπλογκ αποκτούσε όλο και φανατικότερους αναγνώστες. Και πιο σκληροπυρηνικούς. Στη διάρκεια της λειτουργίας του άνοιξε ουκ ολίγα μέτωπα, όπως π. χ. με τον Μ. Τριανταφυλλόπουλο, τον Γ. Κουρή και τον Ν. Χατζηνικολάου, με το επίπεδο της κόντρας να μην παραμένει πάντα ψηλά... Αυτό, άλλωστε, ήταν και το μεγαλύτερο όπλο του troktiko: η πάντα ακόρεστη διάθεσή του για καβγά. Τίποτα δεν πέφτει κάτω...


Σχόλιο: Η αποδόμηση του φαινομένου troktiko έχει αρχίσει! Άλλες φορές με επιχειρήματα (όπως το παραπάνω κείμενο) και άλλες απλά με εμπάθεια και φθόνο.. Το κίνητρο προφανές, όπως και το timing.. Η κλασσική δημοσιογραφία ήταν πάντοτε οπορτουνιστική εξάλλου... Όπως και να χει όμως, ποιο το νόημα μιας αντιπαράθεσης χωρίς... αντίλογο;;

Saturday 24 July 2010

Έκλεισε και το medianiouz!!

Tο medianiouz κλείνει τον κύκλο του απόψε...

Αυτό ήταν τελειώσαμε...Ένας κύκλος έκλεισε , ένας άλλος ανοίγει...

Ένα ευχαριστώ στον media blogger (του mediaka nea), χάρη σε εκείνον ξεκίνησα αυτή την προσπάθεια αρχικά στο δικό του blog και πολύ αργότερα στο δικό μου....στο medianiouz....

Φιλιά σε όλους....................

Σχόλιο: Περιμένουμε τον κύκλο που θα ανοίξει...

Friday 23 July 2010

Έκλεισε το troktiko!

Δεν ξέρω αν είναι οριστικό τέλος ή προσωρινή παύση λειτουργίας, αλλά σίγουρα δεν αποτελεί έκπληξη!

Ο Σωκράτης Γκιόλιας δεν είναι πια εδώ και μπορεί να μην ήταν Άγιος, ούτε θεματοφύλακας ή η μετουσίωση της ελευθερίας του λόγου, αλλά troktiko χωρίς αυτόν δεν υπάρχει! Τουλάχιστον όχι με τη μορφή που το γνωρίζαμε μέχρι σήμερα!

Είναι καιρός για ανασύνταξη και νομίζω πως η κίνηση της ομάδας του troktiko είναι - στην παρούσα φάση τουλάχιστον - όχι απλά σωστή, αλλά και επιβεβλημένη! Το σοκ της δολοφονίας του Γκιόλια είναι ακόμα πολύ νωπό και χρειάζεται χρόνος για να επουλωθεί - πως μπορεί να συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο, σαν να μην έχει συμβεί τίποτα; Δεν γίνεται... Απλά δεν γίνεται...

Το ερώτημα βέβαια στα χείλη των περισσότερων πιστεύω πως είναι αν το κλείσιμο του troktiko σημαίνει και de facto "νίκη" της τρομοκρατίας (όχι της ΣΕΧΤΑ απαραίτητα, αλήθεια ακόμα την γράφουν την προκύρηξη;). Η προφανής απάντηση είναι - φυσικά - ναι, αλλά δεν νομίζω ότι είναι τόσο απλό! Η Ιστορία έχει δείξει πως όσο εύκολο είναι να χτυπησεις πρόσωπα, τόσο δύσκολο είναι να φιμώσεις και να αποσιωπήσεις ιδέες και οράματα!

Και μπορεί πολλοί να ψέγουν το troktiko για τους τρόπους και την προσέγγισή του, ποιος όμως μπορεί να αρνηθεί την συμβολή του στην εξάπλωση του blogging και της ελεύθερης και αδέσμευτης ανταλλαγής απόψεων και ιδεών;

Προσωπικά, το troktiko θα μου λείψει πολύ...

Μιλούν ξανά Ολυμπιακός- «Σόφο» | Gazzetta.gr

Μιλούν ξανά Ολυμπιακός- «Σόφο» | Gazzetta.gr

Μετά από σαράντα μέρες σιωπής ο Ολυμπιακός μίλησε ξανά με τον Σοφοκλή Σχορτσιανίτη και είναι έτοιμος να μπει γερά στο κόλπο της συμφωνίας μαζί του.

Ο Ολυμπιακός από το τέλος του πρωταθλήματος και έπειτα δεν προσέγγισε τον Σοφοκλή Σχορτσιανίτη με στόχο να τον κρατήσει στο ρόστερ του. Τον άφησε ελεύθερο να πάει στις Ηνωμένες Πολιτείες και να δοκιμαστεί στο σάμερ λιγκ με τη φανέλα των Λος Άντζελες Κλίπερς.

Οι επιδόσεις του στο Λας Βέγκας δεν ήταν τόσο καλές και έτσι το ενδιαφέρον των Κλίπερς ατόνησε και σε συνδυασμό με την αλλαγή προπονητή, δεν δέχθηκε τελικά πρόταση από το ΝΒΑ, όπως επιθυμούσε. Γύρισε νωρίτερα στην Ευρώπη έχοντας στα χέρια του μόνο το ενδιαφέρον του Παναθηναϊκού, το οποίο όμως δεν μετουσιώθηκε σε συμφωνία.

Ο Ολυμπιακός λοιπόν, βρήκε πεδίο δράσης και κρατώντας ανοικτή επικοινωνία με την πλευρά του παίκτη κανόνισε ραντεβού για να τεθούν σε νέα βάση οι συζητήσεις μαζί του. Στη συνάντηση που έγινε οι «ερυθρόλευκοι» ζήτησαν να κατέβουν κατά πολύ οι απαιτήσεις του παίκτη, οι οποίες έφθαναν το 1,5 εκατομμύριο ετησίως αρχικά.

Σχολιο: Χα χα χα χα, ο ΠΑΟ παίρνει τον (παικταρά!) Μάριτς και ξαφνικά Ολυμπιακός και Σόφο βρίσκονται ξανά σε επαφές! Αστεία πράγματα συμβαίνουν με αυτούς τους κακομαθημένους (ο Θεός να τους κάνει) επαγγελματίες αθλητές! Ο Σόφο που ήθελε ΝΒΑ, αλλά θα υπέγραφε χωρίς δεύτερη σκέψη με τον ΠΑΟ (μετά τα τόσα... δεινά που πέρασε στον Ολυμπιακό) τώρα που φαίνεται να μένει χωρίς προτάσεις (παικταρά μου εσύ!) δέχεται να μιλήσει με τον Ολυμπιακό (σ ευχαριστούμε, μεγαλόψυχε Σόφο!) Και οι Αγγελόπουλοι τι κάνουν; Αντί να χτυπήσουν δυνατά για... Άλεξ Μάριτς (Ντούντα, δεν σου κάνει ο Μάριτς μπρε;;;), αφήνουν τις μέρες να περνάνε με την ελπίδα να αφήσει το... Χιούστον ελεύθερο τον Άντερσον και ταυτόχρονα διαρρέουν ένα σωρό ονόματα μέτριων σέντερ για να... δείξουν στον Σόφο πως δεν τον έχουν και πολύ ανάγκη... Αστειότητες..

Κάτι... ήθελε ο «Ρίμπο» | Gazzetta.gr

Κάτι... ήθελε ο «Ρίμπο» | Gazzetta.gr

Ο Βίτορ Μπόρμπα Φερέιρα Ριβάλντο έδωσε το «παρών» στην εντός έδρας αναμέτρηση του Ολυμπιακού με την Μπέσα και τα σενάρια επιστροφής του στους «ερυθρόλευκους» σε διοικητικό πόστο... φούντωσαν.

Λίγο οι δηλώσεις μετάνοιας, λίγο οι «ύμνοι» υπέρ των φίλων του Ολυμπιακού και ο Ριβάλντο... επέστρεψε στο «Καραϊσκάκη» για να παρακολουθήσει την επαναληπτική αναμέτρηση των «ερυθρόλευκων» με την Μπέσα.
Αυτή η κίνηση του Βραζιλιάνου πρώην σούπερσταρ σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως από την πλειοψηφία των φίλων του πειραιώτικου συλλόγου.

Κάποιοι είπαν ότι πλέον με την αλλαγή της διοίκησης ο «Ρίμπο» μυρίστηκε... «ζεστό» χρήμα και θέλει να σπεύσει να κάνει δουλειές με τους ανθρώπους του Ολυμπιακού σαν μάνατζερ Βραζιλιάνων ποδοσφαιριστών, κάποιοι φαντάζονται τον άλλοτε παίκτη των «ερυθρόλευκων» τεχνικό διευθυντή στο μέλλον, ενώ άλλοι σκέφτηκαν ότι ο εκ των «θρύλων» του παγκοσμίου ποδοσφαίρου έδειξε ξανά την αγάπη του προς τον σύλλογο του Πειραιά με την παρουσία του στο γήπεδο.

Σχόλιο: Βρε, βρε, βρε... Καλώς τα παιδιά! Δεν θέλει και πολύ μυαλό για να ερμηνεύσει κανείς τις δηλώσεις μετάνοιας του Ρίμπο! Προφανώς και μυρίστηκε χρήμα και σπεύδει να εκμεταλλευτεί καταστάσεις και πιθανές ευκαιρίες.. Αυτό που βέβαια ξεχνάει ο... αγαπητός Ρίμπο είναι πως ο κόσμος έχει ξενερώσει εδώ και πολλά χρόνια με την πάρτη του και ο Μαρινάκης ενδιαφέρεται να στελεχώσει την ομάδα με ανθρώπους που ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ τον αγαπάνε και τον πονάνε τον Ολυμπιακό! Sorry Ρίμπο, αλλά πιθανότατα την... δουλειά θα την χαλάσουν κάποια... 4 δαχτυλάκια!!!

Tuesday 20 July 2010

Κυβερνητικά σχέδια για τα blogs και sites…

Κυβερνητικά σχέδια για τα blogs και sites…

Η είδηση πέρασε στα ψιλά και υπό το βάρος των θλιβερών γεγονότων της δολοφονίας του Σωκράτη Γκιόλια δεν της έδωσε κανείς τη σημασία που πρέπει. Στις παραπολιτικές ειδήσεις της εφημερίδας το «Έθνος» δημοσιεύεται η πληροφορία ότι ο Ε.Βενιζέλος πρότεινε και ο πρωθυπουργός συμφώνησε για την ύπαρξη ενός νομοθετικού πλαισίου, εντός του οποίου θα πρέπει να λειτουργούν τα sites και blogs στην Ελλάδα.

Μάλιστα, στο ίδιο σχόλιο αναφέρεται ότι το θέμα θα συζητηθεί και στο υπουργικό συμβούλιο τις επόμενες ημέρες. Τραγικές συμπτώσεις, ειδικά όταν αυτή η Κυβέρνηση και αυτός ο Πρωθυπουργός είχαν καλλιεργήσει την εντύπωση ότι είναι διαφορετικής νοοτροπίας ως προς το διαδίκτυο έναντι των.. άλλων. Τώρα, και με τέτοιες σκέψεις και ενέργειες, αποδεικνύεται ότι μοναδική στόχευση δεν είναι άλλη, από το να εξαπλωθεί παντού ένας διαφορετικού είδους ολοκληρωτισμός, που θα μπορεί να ελέγχει τα πάντα…

Θα τολμήσετε, άραγε, κάτι τέτοιο κ.Παπανδρέου;

Σχόλιο: Πόσο κοντά είμαστε άραγε στην εποχή blog πρό και μετά δολοφονίας Σωκράτη; Θα χρησιμοποιηθεί άραγε το τραγικό αυτό γεγονός ως αφορμή για προσπάθειες (νόμιμης και μη) χειραγώγησης των blogs;;

Αίρεται το απόρρητο στο Troktiko

Αίρεται το απόρρητο στο Troktiko - NEWS 24|7 -Nέα με άποψη, για την Ελλάδα και τον Kόσμο. Blogs, Videos, Πρωτοσέλιδα

Αίρεται το απόρρητο των ηλεκτρονικών επικοινωνιών και της ιδιοκτησίας του blog Troktiko, σύμφωνα με πληροφορίες από νομικούς κύκλους που σχετίζονται με την υπόθεση Γκιόλια αλλά και ανώτατους αξιωματικούς που χειρίζονται τις έρευνες, προκειμένου οι αρχές ασφαλείας να έχουν στη διάθεσή τους στοιχεία που κρίνουν απαραίτητα για τη συνέχιση των ερευνών για τη δολοφονία του δημοσιογράφου.

Το αίτημα έχει ήδη δρομολογηθεί από τις αρχές ασφαλείας, που θεωρούν δεδομένη τη συμμετοχή του άτυχου δημοσιογράφου στη συντακτική ομάδα του Troktiko, καθώς και ότι η δραστηριότητά του αυτή σχετίζεται με τη στοχοποίησή του από την οργάνωση "Σέχτα Επαναστατών".

Εκτιμούν ότι η άρση του απορρήτου θα φέρει στη διάθεση των αρχών απειλητικά ηλεκτρονικά μηνύματα που έφθαναν κατά καιρούς στο blog και των οποίων τα ηλεκτρονικά ίχνη ενδέχεται να οδηγήσουν σε σημαντικές αποκαλύψεις.

Η ηλεκτρονική αλληλογραφία του blog θα περάσει από το μικροσκόπιο των αρχών, καθώς εκτιμάται ότι ανάμεσα στα εκατοντάδες ηλεκτρονικά μηνύματα που σχολίαζαν αναρτήσεις του ιστολογίου, δεν αποκλείεται να βρίσκονται και κάποια που θα οδηγήσουν σε πρόσωπα που πιθανόν να σχετίζονται με τη δολοφονια του Σωκράτη Γκιόλια.

Σημαντική θεωρούν επίσης την έρευνα στην ηλεκτρονική αλληλογραφία του ίδιου του άτυχου δημοσιογράφου, για την οποία έχει γίνει ήδη άρση απορρήτου, όπως και για το κινητό του τηλέφωνο προκειμένου να αποκωδικοποιηθούν και να ερευνηθούν οι επικοινωνίες του με διάφορα πρόσωπα και να αποκτήσουν οι αρχές πλήρη εικόνα για τις κινήσεις του.

Πάντως το ιστολόγιο, που έχει διάρκεια ζωής τριών χρόνων, ανέστειλε για αδιευκρίνιστους λόγους τη λειτουργία του στις 7:15 το πρωί οπότε και έγινε η τελευταία ανάρτηση για την ώρα και τον τόπο της κηδείας του Σωκράτη Γκιόλια.

Σχόλιο: Είναι αυτή η αρχή του τέλους για το troktiko; Μπορεί άραγε να υπάρξει troktiko χωρίς τον Σωκράτη Γκιόλια;

Για τα λεφτά τα κάνεις όλα...

...για τα λεφτά ντύθηκες και στα κόκκινα!

Άραγε, η κόκκινη μετακίνηση Σπανούλη και η - πιθανή - πράσινη μετακίνηση Big Σόφο θα μας κάνουν να συνειδητοποιήσουμε πως αυτοί οι αθλητές είναι ΑΠΛΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ και τίποτα παραπάνω (και τίποτα λιγότερο);

Προς τι ο φανατισμός λοιπόν;; Γιατί να αυθυποβαλόμαστε στην "ανάγκη" την μια χρονιά να του βρίζουμε την μάνα (και ΟΟΟΟΟΟΟΛΗ την οικογένεια) και την επόμενη να τον αποθεώνουμε για τα κατορθώματα και τις επιλογές του;; Αστεία πράγματα...

ΥΓ. Η φώτο απροκάλυπτα κλεμμένη από τον Red Duckling

Διακοπές... τέλος!!!

Και τι φινάλε!!!

Μετά από μερικές μέρες γεμάτες ένταση (και με την καλή, αλλά και με την... κακή έννοια) γυρνάω στη βάση μου για να... διαβάσω τα νέα για την δολοφονία Γκιόλια!

Πολλά έχουν ήδη ειπωθεί, πολλά έχουν ήδη γραφτεί, συμπεράσματα, υποθέσεις και σενάρια δίνουν και παίρνουν, φίλοι και "εχθροί" τρέχουν για να καρπωθούν λίγη δημοσιότητα και κάθε είδους σκηνο-θέτες στήνουν σκηνικά τρόμου!

Εμένα θα μου επιτρέψετε να αφήσω λίγο τα γεγονότα να καταλαγιάσουν και μετά να σχολιάσω...

Το τραγικό γεγονός είναι ακόμη πολύ νωπό και δυστυχώς η ένταση, ο πόνος και η οδύνη δεν είναι ποτέ καλοί... συμβουλάτορες για ψύχραιμη κριτική.

Καλό μας χειμώνα (και κυριολεκτικά και μεταφορικά)

Monday 19 July 2010

Δολοφονία Γκιόλια: μπερδέματα και... αποκαλύψεις

http://troktiko.blogspot.com/2010/07/blog-post_1859.html

Η ΙΔΕΑ ΚΑΙ ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ ΓΚΙΟΛΙΑ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΕΣΕΙΣ ΚΑΝΑΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΚΑΙ ΖΗΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΣΑΣ...


ΕΠΙΣΗΜΑ ΣΑΝ BLOG σας αναφέρουμε ότι ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΚΑΙ Η ΙΔΕΑ του troktiko.blogspot.com ήταν του Σωκράτη Γκιόλια!ΝΑΙ η ιδέα και το όραμα αυτού του blog άνηκε στον Σωκράτη Γκιόλια και όλοι εμείς πορευτήκαμε με τούτη την ιδέα,ενός ανεξάρτητου blog που θα μπορούσε να είναι η φωνή όλων σας.Αυτό που ήθελε ο Σωκράτης Γκιόλιας είναι να υπάρχει ένα ανεξάρτητο μέσο στο οποίο όποιος αισθάνεται αδικημένος, να μπορεί να εκφράσει το παράπονο του,την καταγγελία του χωρίς δόλο και σκοπιμότητες!Και βάση αυτού πορευτήκαμε όλοι εμείς χωρίς καλά καλά να γνωριζόμαστε μεταξύ μας αφού άλλωστε είμαστε χιλιάδες! Η ανιδιοτέλεια ήταν πάντα ο οδηγός μας για να βάζουμε το οποιοδήποτε κείμενο!Αυτό πλήρωσε ο Σωκράτης Γκιόλιας.Για όλους εμάς ουσιαστικά πλήρωσε..
όσο για το κείμενο που μπήκε νωρίτερα,συγχωρέστε μας υπάρχουν και νέα παιδιά που όντως δεν γνώριζαν το Σωκράτη μας και το ΟΡΑΜΑ του για το οποίο και πλήρωσε.Το όραμα του Σωκράτη ήταν να μην ανήκει σε κανέναν,,,Οι τίτλοι ιδιοκτησίας ανήκουν σε ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΕΣΑΣ!

Σχόλιο: Αν ο στόχος της δολοφονίας ήταν να τρομοκρατήσει την συντακτική ομάδα του blog και να αρχίσει να φεύγει το πέπλο μυστηρίου πίσω από τους πραγματικούς διαχειριστές του troktiko, φαίνεται πως οι... όποιοι υπεύθυνοι το πέτυχαν (ή πετυχαίνουν με τα ως τώρα δεδομένα τουλάχιστον)

Δολοφόνησαν τον Σωκράτη Γκιόλια!!!

http://troktiko.blogspot.com/2010/07/blog-post_5165.html

Καρτέρι θανάτου έστησαν άγνωστοι στον δημοσιογράφο Σωκράτη Γκιόλια έξω από το σπίτι του στην οδό Δαιδάλου στην Ηλιούπολη.

Ο δημοσιογράφος, πατέρας ενός παιδιού δύο ετών, εκτελέστηκε στις 05:25 το πρωί.

Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία που έχει συγκεντρώσει η αστυνομία, άγνωστος τον κάλεσε τηλεφωνικώς ή του χτύπησε το κουδούνι του διαμερίσματος και του ζήτησε να βγει στην είσοδο. Μόλις βγήκε στην είσοδο της πολυκατοικίας, τον πυροβόλησαν τραυματίζοντάς τον θανάσιμα.

Oι δράστες είναι τρία άτομα που διέφυγαν με ΙΧ αυτοκίνητο.

Στον τόπο της δολοφονίας βρίσκονται αξιωματικοί της Ασφάλειας Αττικής, που ερευνούν την υπόθεση, ενώ εξετάζονται τα κίνητρα της δολοφονίας.

Λίγο μετά τις 07:10 το πρωί η αστυνομία βρήκε μερικά χιλιόμετρα μακριά από το σημείο της δολοφονίας ένα καμένο ΙΧ.

Σχόλιο: Αν είναι δυνατόν!! Τι να σχολιάσω τώρα;; Συλληπητήρια στην οικογένεια του θύματος.. Μια μαύρη μέρα για την δημοσιογραφία και την blogόσφαιρα στην Ελλάδα...

Thursday 8 July 2010

Υπέγραψε ο Linas Kleiza στο ΝΒΑ;;

Έτσι τουλάχιστον υποστηρίζουν οι φήμες από... Ατλαντικό μεριά! Ο Κλέιζα αποφάσισε λένε να υπογράψει 4ετές συμβόλαιο με τους Toronto Raptors..

Αν ισχύει, είναι φυσικά μεγάλο πλήγμα για τον Ολυμπιακό, που εκεί που παρακαλούσε να φύγει ο Childress, τώρα βρίσκεται να χάνει τον Κλέιζα και να του μένει κι... αμανάτι ο ακριβοπληρωμένος Αμερικανός!

Είναι άραγε τυχαίο που τις τελευταίες μέρες είχανε σκάσει φήμες για ενδιαφέρον του Ivkovic για τα 4αρια της Εθνικής Σερβίας Μπιέλιτσα και Ραντούλιτσα;;

Δεν νομίζω, που λέει κι η διαφήμηση..

Πιο χαλαρά...

Καλημέρα!!!

Όπως θα έχετε ήδη διαπιστώσει, τα posts έχουν αραιώσει αισθητά (ακόμα και για τα δικά μου... αραιά standards!)

Ε, παιδιά, η εξήγηση είναι πολύ απλή: το καλοκαιράκι έχει μπει για τα καλά πια και προέχει η ξεκούραση..

Φυσικά το blog αυτό δεν βάζει λουκέτο ποτέ, πάντα εδώ είμαστε για να σχολιάζουμε όσα σκηνο-θετικά και μη συμβαίνουν, αλλά με πιο... χαλαρούς ρυθμούς!!!

Πάω να ρίξω μια ματιά στα σημερινά πρωτοσέλιδα και τα λέμε...

Tuesday 6 July 2010

Και ξαφνικά...

...όλοι ανακαλύψανε τα πολιτικά ρουσφέτια!

Λίγο ο Κασιδόκωστας, λίγο ο υιός Ζαγορίτη, λίγο η ΑΓΡΟΓΗ του Χατζηγάκη, λίγο η κόρη του Πάγκαλου και... ίδωμεν το φως το αληθινό!

Τι υποκρισία!!!

Όταν η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων έχει - πολλάκις - "ξεπουλήσει" / παζαρέψει / πλειοδοτήσει την ψήφο του για ένα διορισμούλη στο δημόσιο, μια καλή μετάθεση σε ναυτικό ή αεροπορία κτλ κτλ, είναι τουλάχιστον υποκριτικό να απαιτούμε από τους πολιτικούς να μην φροντίσουν τα δικά τους παιδιά και τους ψηφοφόρους τους!! Μα, με αυτήν την "συμφωνία" δεν τους... ψηφήσαμε;;

Ελάτε τώρα, παίξτε το "οσίες παρθένες" όσο θέλετε, αλλά πόσοι από εσάς δεν έχετε κάνει / ζητήσει κάτι παρόμοιο;

Καταδικαστέο; Φυσικά! Αλλά υπεύθυνοι είμαστε όλοι! Γιατί για κάθε ένα διεφθαρμένο πολιτικό υπάρχουν και μερικοί... χιλιάδες συνδιαλλασόμενοι ψηφοφόροι, έτσι δεν είναι;;

Αλλά ξέρω, ξέρω, όχι εσείς, κάποιοι άλλοι.. Πάντα κάποιοι άλλοι φταίνε...

Review: Επικίνδυνες μαγειρικές (2010)

Χα χα χα...

Χα χα χα χα χα χα χα...

Χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα....

Χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα...

Χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα...

Monday 5 July 2010

Ετερόφωτη η λάμψη της Γερμανίας, το δέχεται και ο Μπεκενμπάουερ

http://www.contra.gr/Soccer/World/WorldCup/SAfrica2010/Germany/279970.html

Ο Φραντς Μπεκενμπάουερ επιβεβαίωσε αυτό που οι ποδοσφαιρόφιλοι κατανόησαν εξαρχής για την εξαιρετική ποιότητα της φετινής Γερμανίας. «Υπάρχουν παίκτες που δεν έχουν γεννηθεί στη Γερμανία, αλλά βέβαια, έχουν γερμανικά διαβατήρια. Και ίσως αυτός να είναι ένας άλλος λόγος για τον οποίο η Γερμανία παίζει τόσο καλά», είπε ο «Κάιζερ».

Πιο συγκεκριμένα, μία προσεχτική ματιά στο ρόστερ του Γιόακιμ Λεβ αρκεί για να γίνει κατανοητό πως 11 από τους 23 παίκτες, κοντά στη μισή ομάδα δηλαδή, θα μπορούσαν να αγωνίζονται σε άλλες εθνικές ομάδες.

Αναλυτικά, ο Ντένις Αόγκο είναι Νιγηριανός, ο Σέρνταρ Τάσκι έχει Τούρκους γονείς, ο Σάμι Κεντίρα Τυνήσιος, ο Μεσούτ Οζίλ που έχει εντυπωσιάσει Τούρκος, οι Λούκας Ποντόλσκι, Μίροσλαβ Κλόζε και Πιοτρ Τροχόφσκι όλοι τους Πολωνοί, ο Κακάου Βραζιλιάνος, ο Τζερόμ Μπόατενγκ από την Γκάνα όπου αγωνίζεται άλλωστε ο αδερφός του, ο Μάριο Γκόμεζ έχει Ισπανό πατέρα, ενώ ο Μάρκο Μαρίν είναι Βόσνιος.

Ειδικά για τους Ποντόλσκι και Κλόζε, οι οποίοι αποτελούν μαζί με τον μοναδικό ακραιφνή Γερμανό Μπάστιαν Σβαϊνστάιγκερ αλλά και τον Μεσούτ Οζίλ τη ραχοκοκαλιά των «πάντσερ», ο Μπεκνμπάουερ ανέφερε: «Ο τρόπος με τον οποίο αγωνίζονται, έχει εκπλήξει τους πάντες, ακόμη και στη Γερμανία. Ελπίζω να συνεχίσουν. Έχουν μια καλή πιθανότητα για να κατακτήσουν το παγκόσμιο Κύπελλο».

Ο Μπεκενμπάουερ είχε καλά λόγια να πει μόνον και για τον προπονητή της «νασιοναλμανσάφτ», η οποία βρίσκει στα ημιτελικά μπροστά της την Ισπανία: «Ήταν πολύ θαρραλέος για να δώσει την ευκαιρία στους νέους να εκπροσωπήσουν τη Γερμανία. Θα ήταν σπουδαίο να συνεχίσει τη δουλειά του στην εθνική ομάδα». Το συμβόλαιο του Λεβ ολοκληρώνεται με τη λήξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Σχόλιο: Τι να σχολιάσω τώρα εγώ; Εδώ οι ίδιοι οι Γερμανοί είναι αρκετά ειλικρινείς ώστε να παραδεχτούν το αυτονόητο - πως η Γερμανία που βλέπουμε και θαυμάζουμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο δεν είναι "Γερμανική" ομάδα..

Ε ε ε, Ο ο ο, τα χουνε χαμένα στον πολυμετοχικό...

Ποιος το πίστευε άραγε;

Στο φινάλε μιας άκρως πετυχημένης χρονιάς για τους Παναθηναικούς (και εξίσου... αποτυχημένης για τους Ολυμπιακούς) όλοι μας πιστεύαμε ότι το φετινό καλοκαίρι θα ήταν αυτό της... φαγωμάρας στον Πειραιά! Πόσο λάθος κάναμε!!!

Δεν θα μπω στην ουσία της πολυμετοχικής σύγκρουσης, αφού οποία ουσία κι αν υπήρχε έχει χαθεί προ πολλού!!

Αυτό που μου κάνει τρομερή εντύπωση είναι ο τρόπος επικοινωνίας εκεί στον πολυμετοχικό!

Απο τα ΔΣ και τις συναντήσεις face-to-face (old time classic μέθοδος επικοινωνίας), περάσαμε στον πόλεμο ανακοινώσεων (συνήθης τρόπος επικοινωνίας στον 17ο και 18ο αιώνα) και από εκεί περάσαμε σήμερα στις τηλεφωνικές συνεντεύξεις (το τηλέφωνο εφευρεθεί κάπου στο 1870 αν δεν κάνω λάθος, τουτέστιν 19ο αιώνα) - μετά απ αυτό, περιμένω με αγωνία την είσοδο στις τεχνολογίες του 20ου και του 21ου αιώνα!

Να δείτε που η επόμενη κόντρα θα γίνει με email ή με SMS!!!

Sunday 4 July 2010

Review: Clash of the Titans (2010)

Τι... μπαρούφα, Θεέ μου!

Ευτυχώς, σπατάλησα μόνο 1.30 ώρα από τη ζωή μου (ίσως και λίγο λιγότερο λόγω... fast forward!) για μια ταινία που τόσο μα τόσο συνειδητοποιημένα επέλεξε να είναι τόσο μα τόσο ρηχή!!

Είπαμε, δεν ρίχνουμε όλα τα blockbuster στην πυρά (μερικά είναι πάρα πολύ... entertaining!), αλλά το Clash of the Titans είναι απλά... ΚΑΚΟ!

Αν και είναι πολύ νωρίς για συμπεράσματα...

...χαζεύοντας το σημερινό φιλικό προετοιμασίας του Ολυμπιακού, δεν μπορώ να μην παρατηρήσω πως το παλικάρι της φωτογραφίας... άρχισε πάλι να θυμίζει κάτι σε ποδοσφαιριστή!

Δεν ξέρω αν έβαλε μυαλό, το μόνο σίγουρο είναι πως στο Μόναχο που γίνεται η προετοιμασία ΔΕΝ υπάρχουν... μπουζουξίδικα!! Αυτό από μόνο του μπορεί να εξηγεί πολλά....

Υποστολή σημαίας (;;;)

http://www.sport24.gr/html/ent/879/ent.372879.asp

Μετά από 16 χρόνια η σημαία κατεβαίνει από τον ιστό της... Όπως αποκαλύπτει με σημερινό της δημοσίευμα η "As", ο Ραούλ θα επιστρέψει στις 15 Ιουλίου από τις διακοπές του και την ίδια ημέρα θα ανακοινώσει το αντίο του στη "βασίλισσα", με τον πιθανότερο επόμενο προορισμό στην καριέρα του να είναι η Σάλκε.

Σχόλιο: Μα είναι δυνατόν; Ξέρω πως τα χρόνια πέρασαν, αλλά πάντοτε πίστευα πως το... απίστευτο παραμύθι του Ραούλ και της Ρεάλ (16 ολόκληρα χρόνια είναι αυτά!) θα διακοπτόταν μόνο με την αποχώρηση του Ραούλ από την ενεργό δράση! Απ' ότι φαίνεται όμως, ο Ζοζέ έχει άλλα σχέδια...

Rafa Nadal!!

Ο Ισπανός κατέκτησε (με χαρακτηριστική άνεση) το Wimbledon και μοιάζει πιο έτοιμος, πιο πειστικός και πιο πεινασμένος από ποτέ!

Και με 8 κερδισμένα Grand Slam, ποιος να πει με σιγουριά πως τα 15 του Federer είναι απλησίαστα;;

Saturday 3 July 2010

Έξω και η Αργεντινή!!

Τέλος και στο παραμυθάκι του... Μαραντόνα!

Τα χουμε ξαναπεί, ομάδα χωρίς σχέδιο και πλάνο στο γήπεδο, δεν μπορεί να τα βάλει με καλά οργανωμένες και καλοδουλεμένες ομάδες!!

Η Γερμανία έπαιξε απλό ποδόσφαιρο (που είναι και το πιο δύσκολο) και διέλυσε τους Αργεντίνους, που δεν ήξεραν που πατάν και που βρίσκονται... Κι ένας σαστισμένος Μαραντόνα να μην ξέρει από που του ήρθε!!

Τέλος στα "φαβορί" Βραζιλία και Αργεντινή λοιπόν, ποιος τολμά πλέον να ποντάρει στους Ισπανούς;;

ΥΓ. Αυτή η Αργεντινή πότε θα απολάβει αυτήν την loser mentality;;; Ρητορικό το ερώτημα....

Συγκινήσεις που μόνο το ποδόσφαιρο μπορεί να προσφέρει!!

Friday 2 July 2010

Review: Adventureland (2009)

Όχι ακριβώς η... "περιπέτεια" που περιμένα!

Είναι πραγματικά κρίμα όταν μια ταινία παίρνει πολύ στα σοβαρά τον εαυτό της και ακόμη πιο κρίμα όταν ένας αρκετά υποσχόμενος σκηνοθέτης προσπαθεί να μας πείσει ότι έχει φτιάξει κάτι πιο έξυπνο απ' ότι ισχύει στην πραγματικότητα!

Μια ανούσια υπερβολή από την αρχή μέχρι το τέλος, μια ταινία που με πολύ απλοικά συστατικά προσπαθεί να μας πείσει πως είναι ψαγμένο indy αριστούργημα!

Ευχαριστώ, αλλά δεν θα πάρω!!!

Η Βραζιλία εκτός ημητελικών λοιπόν!

Η μεγαλύτερη έκπληξη του Παγκόσμιου Κυπέλου έγινε πριν λίγες ώρες! Βραζιλία εκτός και Ολλανδία στους ημιτελικούς!

Αν και χρόνια οπαδός της Βραζιλιάνικης ποδοσφαιρικής φιλοσοφίας και κουλτούρας (υγιές, επιθετικό ποδόσφαιρο με διάθεση για θέαμα!), η φετινή ομάδα δεν μου έκανε καθόλου κλικ!! Ο Ντούνγκα έφτιαξε μια ομάδα που από την μέση και πίσω ξέρει να αμύνεται καλά, αλλά από την μέση και μπροστά όλα αφήνονταν στο ταλέντο και τις εμπνεύσεις των Κακά, Ρομπίνιο και Λουίς Φαμπιάνο..

Και τώρα τι θα απογίνουμε χωρίς Βραζιλία; Κανένας λόγος ανησυχίας! Ευκαιρία για όλους να δούμε κάτι καινούριο, κάτι διαφορετικό! Ίσως από τους Ολλανδούς, ίσως απο τους Ουρουγουανούς που παίζουν τώρα.. Ποιος ξέρει; Κι αυτό είναι που έχει το ενδιαφέρον!!